Wesele w Strumiecczyźnie

Tak opisuje „Wesele w strumiecczyźnie” Adam Wróblewski. Opis można znaleźć w czasopiśmie nauczycielskim Nasze Drogi z roku 1929 r. ( dostępne w radomskiej Bibliotece Cyfrowej) . Słownictwo oryginalne

„ W niedawnej jeszcze przeszłości faktowi połączenia w związku małżeńskim dwojga młodych ludzi towarzyszył cały szereg obrzędów, poczynając „zwiadami” poprzez „zrękowiny” i „wesele” a kończąc „psiemi babami” ( tak nazywają tutaj „poprawiny” w tydzień po weselu). Jak z tego wynika, okres weselny trwał kilka tygodni. Tak potężna akcja wymagała biegłej reżyserji, którą dzierżyli w swych wprawnych dłoniach „swaci”, typy przechodzące już do historii. W naszej miejscowości rozróżniano „ starszą swachnę” i „ starszego swata”, zwanych też „rajdkami” albo ( termin niecenzuralny ) „rajdupkami”. Oni to kojarzyli stadła, oni kierowali stroną obrzędową godów, mając do pomocy sztab, reprezentowany przez „młodszych swatów” i „swachny”. Na czele młodzieży, biorącej udział w weselu stał „starszy drużba” i „starsza druchna”. Zaszczytne te role były często przedmiotem złośliwych i dowcipnych wycieczek słownych pod adresem ich wykonawców. Rodzice młodej pary stali na uboczu, zajęci wyłącznie stroną gospodarczą imprezy. Wesela zaczynały się zwykle w niedziele. Skoro świt, „starszy drużba” w towarzystwie druchny chodził osobiście do zaproszonych gości i ponownie ich prosił oraz naglił do pośpiechu. To też w domu gdzie odbywało się wesele już od rana było gwarnie i hucznie. Starsi, siedząc za stołami, improwizowanemi z desek, i przegryzając, „ czem chata bogata” gwarzyli o tem i o owem. Młodzież wybijała hołubce pod dzwięki harmonji, skrzypiec oraz basetli lub bębenka. A za stołami było coraz gwarniej, gdyż przepijano do siebie często-gęsto: kieliszek krążył stale i słychać było „ A jo do wos kumie” – „Pijcie z Bogiem! Niech będzie na zdrowie” A inni zwracając się kieliszkiem do sąsiada mówili: „ Pochwalony Jezus Chrystus”– „Na Wieki” - odpowiadano i kieliszek wędrował dalej. Było tedy coraz gwarniej, a poniektóre „swachny” zaczynały się wysuwać przed muzykantów i przyspiewywać”

Zainspirowani scenariuszem, posiłkując się opowieściami naszych dziadków, babć i rodziców , Stowarzyszenie Stromiecczyna wraz z mieszkańcami Stromiecczyzny przygotowało inscenizację „Stromieckiego wesela na ludową nutę”. Huczna impreza odbyła się w sobotę 19 października, uczestniczyli w niej licznie przybyli goście weselni. Nie zabrakło przedstawicieli władz gminnych i powiatowych, lokalnych kół gospodyń, stowarzyszeń, gości spoza gminy. Do udziału w inscenizacji wesela, zaprosiliśmy mieszkańców gminy: młodzież, dorosłych i dzieci. Odegrana została większość ról o których wspomina pan Adam Wróblewski. Pojawiła się nawet bryczka zaprzężona w pięknego konia, którą pan młody, starszy drużba i starosta weselny podjechał pod „dom panny młodej”. Na stołach zagościły tradycyjne ciasta, swojskie wędliny , sery i kapusta z grochem. Na akordeonie przygrywał miejscowy muzykant. Wydarzenie odbyło się w ramach projektu „Zasmakuj w tradycji-Nasze dziedzictwo” realizowanego przez Stowarzyszenie Stromiecczyzna we współpracy ze szkołą w Stromcu, OSP w Stromieckiej Woli. Koordynatorki i pomysłodawczynie projektu to pani Anna Wieteska i pani Katarzyna Deleska, nauczycielki w szkole w Stromcu i członkinie Stowarzyszenia Stromiecczyzna. Projekt został dofinansowany z Programu Działaj Lokalnie i z Gminy Stromiec. Stowarzyszenie dziękuje wszystkim, którzy nie bali się wziąć udziału w inscenizacji, pogratulować odwagi i talentu aktorskiego. Licznie przybyłym gościom weselnym za obecność i upominki dla młodej pary darowane podczas oczepin. Mieszkańcom Stromieckiej Woli, Ksawerowa Starego, Stromca za nieocenioną pomoc zarówno w przygotowaniu poczęstunku, dekoracji sali weselnej, sprzątaniu. Dobrze byłoby, żeby Wesele Stromieckie wpisało się w kalendarz imprez gminnych. To znakomita okazja do promowania naszej gminy.